Kiedy lampka wina to za mało

 http://www.tapeciarnia.pl/69701_kobieta_papieros_dym.html

Całkiem normalnie lecz niebanalnie wszystko się zmienia. Człowiek dorasta, staje się silniejszy, a jednocześnie bardziej kruchy. Tęskniąc do dzieciństwa, zapatrując się na przyszłość szuka radości w najprostszych czynnościach. Chwile ulatują nieubłaganie. Nie da rady ich zatrzymać. Pogubić się łatwo.

Z odnalezieniem drogi do ulubionego placu zabaw jest już trudniej. Bo czym innym jest życie, jak nie miejscem, gdzie możemy pokazać prawdziwych siebie, dać upust emocjom i wyszaleć się za wszystkie czasy? Nasz mały świat jest jak huśtawka. Wznosi się do góry, by opaść w dół. Opada w dół, by znów wznieść się do góry, by móc spojrzeć na otoczenie inaczej. Poczuć wolność. Odnaleźć sens. Poczuć wiatr we włosach. To jest coś! A potem odchodzimy. Jak gdyby nigdy nic. I udajemy się w kierunku zjeżdżalni. Pokonujemy kilka mniej lub bardziej męczących kroków do góry, by przez chwilę rozpędzić się na kawałku bezwartościowej blachy. A potem już tylko hamowanie. I to ostre, żeby się nie potknąć. Bo potknięcia bolą. W końcu przychodzi taki czas, że książka z dzieciństwa jest odczytywana inaczej. Każde słowo ma ukryte znaczenie. Zaczynamy ją na nowo odkrywać. Pozwalamy sobie na interpretację, choć wiemy, że za rok czy dwa będzie ona już nieaktualna. Mimo tego próbujemy. I spróbujemy jeszcze nie raz i nie dwa. Bogatsi o nowe doświadczenie. Słabsi, a jednocześnie silniejsi. Odważniejsi? Chyba nie. Do rozmyśleń najlepszy jest parapet. Wieczorem, kiedy miasto skąpane w promieniach zachodzącego słońca budzi się do życia. Im wyżej, tym lepiej. Lampka czerwonego wina pobudzi wtedy zmysły. Jednak wino najlepiej smakuje z papierosem. Zaciągnąć się słodkim dymem i zapomnieć o wszystkim. Och jak przyjemnie! Radość, ból, nadzieja, czas. Wszystko ulatuje z dymem. Nagle zerwał się wiatr. Papieros zgasł. Wino nie smakuje już tak samo.